वर्ग Gospel of Grace

A Gospel Tract: Writer Unknown

एक आइतबार दिउँसो म सुसमाचारका पर्चाहरू वितरण गर्दै समय विताइरहेको थिएँ, त्यहि बेला मैले दुई ठिटाहरू मतिर आउँदै गरेको देखेँ। हतार हतार दुईवटा पुस्तिकाहरू छानेर मैले दुवैका हातमा थमाई दिएँ । दुवैले पुस्तिका लिए र धन्यवाद भने । ती दुई ठिटाहरूमध्ये एक जना चाहिँ एक हटाकटा, जवान अनि सुन्दर मानिस थिए। तिनले त्यस पुस्तिकाको शिर्षक “ठिक समयमा” भनेर पढे। 

यस पुस्तिकामा हामी सुसमाचारको सभा, सन्डे स्कूल र बालबालिकाहरूका निम्ति गरिने सभाको बारेमा हेर्ने उद्देश्य राखेका छौं । यस्ता सुसमाचारिय सभाहरू अत्यन्तै महत्वपूर्ण हुन्छन् र यो कार्य हरेक मण्डलीको क्रियाकलापको मूख्य भाग बनिनु पर्दछ। यस्ता कार्यलाई मण्डलीले नै बहन गर्नु पर्दछ भन्ने होईन, तर प्रभुबाट बुलावट पाएका व्यक्तिहरुले व्यक्तिगतरूपले यस कार्यलाई बहन गर्नुपर्दछ अनि मण्डलीले चाहिँ यस्ता सभाहरूलाई प्रोत्साहन दिनुपर्दछ र प्रार्थना अनि भौतिक सामग्रीहहरूको सहयोग दिएर यस्ता कार्यलाई समर्थन दिनुपर्दछ ताकि अन्तमा उनीहरू उद्धारबिहिन मानिसहरूकहाँ पुगेर उनीहरूलाई उद्धारको मार्गको सन्देशमा ल्याउन सकेका हुन्  र ती उद्धारबिहिन मानिसहरू पनि बाँच्न सकेका हुन् । 

सुसमाचारिय सभालाई अघि नै उल्लेख गरिएका अन्य सभाहरूको पंक्तिको अन्तिममा राखेर हामीले ती अघि हेरेका सभाहरूभन्दा कम महत्वको सभाकोरूपमा बर्गिकरण गरेका होईन अर्थात यो सभा चाहिँ कम महत्वको हो भन्न खोजेका होइनौ । कुरा यति मात्रै हो कि हामीले ती अन्य सभाहरूलाई अघिनै हेरिसकेका छौं र अब हामी यस सुसमाचारिय सभालाई पनि हेर्ने प्रयास गरिरहेका छौं जुन सभा चाहिँ वास्तवमा मण्डलीले नभएर मण्डलीमा रहेका व्यक्तिहरुले सुसमाचारको बोजले भरिएर यसतो सभाको भार उठाउन चाहन्छन् भने त्यसलाई पनि प्रोत्साहन गर्नुपर्छ भन्ने हैसियतले यस बिषयलाई अझ जोड़ दिन यो बिषयलाई यहाँ राख्न उचित ठानेका छौं । यो सुसमाचारिय सभा चाहिँ पहिला उद्धार नपाएकाहरू अर्थात् नबाँचेकाहरूका निम्ति हो र दोश्रो चाहिँ उद्धार पाएकैहरूका निम्ति पनि हो ताकि यी दुवै पक्षलाई सत्यातामा शिक्षा दिन सकिएको होस् । यो कार्य चाहिँ प्राथमिकरूपले प्रचारकको वरदान पाएकाहरूले गर्दछन् अनि उनीहरूको कार्य क्षेत्र चाहिँ संसार हो । यो कार्य मण्डली भित्रभन्दा पनि ज्यादा चाहिँ मण्डली बाहिर गरिन्छ । 

यद्दपि हरेक मण्डलीले सुसमाचारिय सभा र सन्डे स्कूलको सभाको निम्ति एउटा निर्धारित समय छुट्याएकै हुनुपर्छ ताकि जवान र बृद्धा दुबैमा सुसमाचार प्रचार गरियोस्। हरेक मण्डली चाहिँ पूर्णरूपले एउटा सुसमाचारिय मण्डली हुनुपर्दछ भन्ने कुरालाई शास्त्रले हामीलाई सिकाएको कुरालाई हामी दृड बिश्वास गर्दछौं। सुसमाचार प्रचारका निम्ति न्यानो हृदय लिएर जीवनको वचन प्रचार गर्दै उद्धारबिहिनहरूकहाँ पुग्ने हुनुपर्दछ। थिस्सालोनीको मण्डलीलाई पावलले यसरी लेखेका थिए: “किनकि तिमीहरूबाटै परमेश्वरको वचन म्यासिडोनिय र अखैयामा मात्र सुनिएको होईन,तर हरेक ठाउँहरूमा परमेश्वरप्रतिको तिमीहरूको बिश्वास टाडा टाडासम्म फैलिएको छ।” ( १ थिसालोनी १:८ ) मण्डली नै सुसमाचार वितरणको मूख्य स्थान र आधार हुनुपर्दछ जहाँबाट सुसमाचार यस अन्धकारपूर्ण  संसारमा पुग्न सक्दछ अनि मण्डलीबाट नै प्रचारकहरू र प्रभुका खेतालाहरू अर्थात कार्यकर्ताहरू निस्किएर सडक र राजमार्गतिर उद्धारको संदेश लिएर निस्किन्छन्। यस्ता प्रचारकहरू र प्रभुका कार्यकर्ताहरू मण्डलीको संगति, प्रार्थना र प्रोत्साहनदूवारा उत्साहित बनेर सुसमाचार प्रचारको कार्यलाई निरन्तरता दिन्छन् । 

जसरी चारवटा सुसमचारले नयाँ नियमको जग निर्माण गरेको छ त्यसै गरी ख्रीष्टियन जीवनको जग पनि सुसमाचारको स्वीकार नै हो। यसैकारण सुसमाचार प्रचारले हरेक मण्डलीको साक्षीको जग निर्माण गरेको हुनुपर्दछ।सुसमाचार प्रचार गर्ने मन र हृदय नभएको कुनै पनि मण्डली निश्चय पनि शास्त्रमा उल्लेख भएको ईश्वरीय मण्डलीको नमूना अनुसारको मण्डली होईन। फिलिप्पीहरूलाई पावलले लेखेको पत्रिले हामीलाई बताउँदछ कि फिलिप्पीको मण्डली सुसमाचार फैलाउनमा कति उत्साहित थिए भनेर। “तिमीहरूले पहिलो दिनदेखि नै सुसमाचार फैलाउनका निम्ति दिएको सहयोगको निम्ति परमेश्वरलाई धन्यबाद चडाएका थिए। (फिलिप्पी १:३,४ ) अनि सुसमाचारको रक्षा र समर्थनमा सबै अनुग्रहको सहभागी भएका थिए भनि उनले भन्न सकेका थिए। ( फिलिप्पी १:७ ) 

यदि कसैले सुसमाचार प्रचार गरेर आत्माहरूलाई कुनै न कुनै किसिमले ख्रीष्टकहाँ ल्याउने प्रयास गर्दैन भने उसको आफ्नै आत्मिक अवस्था ठिक हुँदैन अनि कुनै पनि मण्डलीका सदस्यहरूले परमेश्वरको अनुग्रहको सुसमचार मानिसहरूकहाँ पुर्र्याउने प्रयास गर्नमा इच्छुक हुँदैनन् भने त्यो ख्रीष्टियन मण्डली पनि उचित आत्मिक अवस्थामा हुँदैन। सबै विश्वासीहरू सुसमाचार प्रचार गर्न सक्षम त हुँदैनन् तर सबैले आत्माहरू बाँचुन अर्थात आत्माहरूको उद्धार होस् भनेर प्रार्थना गर्न सक्छन् र सुसमाचारको घोषणा गर्नेहरूको निम्ति प्रार्थना गर्न सक्छन्। सबैले कुनै न कुनै व्यक्तिलाई सुसमाचारको सभामा ल्याउने प्रयास गर्न सक्छन्। सबैले आत्माहरूलाई मुक्तिदाता ख्रीष्टको गवाही दिन सक्छन्, र सुसमाचारका पर्चाहरू बितरण गर्न सक्छन्। यस कार्यमा कुन व्यक्तिको कस्तो वरदान रहेको छ भन्ने कुनै मतलब हुँदैन अर्थात उसित्  कुनै प्रमूख वरदान नै किन नहोस्, त्यसको कुनै सरोकार हुँदैन, तर उसले पनि अरूको आत्माको उद्धारको निम्ति हृदयमा उत्कट चाहना राखेको हुनुपर्छ। 

यदि मण्डलीहरू अनि त्यहाँका व्यक्तिहरू हप्तौं, महिनौं र वर्षौंसम्म पनि सुसमाचार प्रचारको लागि सिंगो प्रयास नगरी बस्छन् अनि एउटा आत्माले नयाँ जन्म नपाउँदा पनि सन्तुष्टकासाथ रहन सक्छन् भने ती मण्डलीहरू र त्यहाँका व्यक्तिहरूको आत्मिक स्तर अवश्य पनि धेरै तल झरेको हुनुपर्छ ।अर्कोतर्फ, जुन मण्डलीहरू र व्यक्तिहरू सुसमाचार प्रचार र आत्माहरूको उद्धारका निम्ति गम्भीररूपले प्रार्थाना गर्नलाई आकर्षित भएका हुन्छन्, त्यस मण्डलीमा आत्माको नवीनता  महसुस गर्न सकिन्छ अनि त्यहाँ आत्माहरूप्रति साँचो जोस जागेर आएको हुन्छ, फलस्वरूप त्यहाँ आशिषका खोलाहरू बग्न थाल्दछन् । नयाँ आत्मा अर्थात् नयाँ गरेर परिवर्त्तन भएको व्यक्ति अनि साँचोरूपले नयाँ गरेर जन्मिएका व्यक्तिहरू मण्डलीका निम्ति नौलो आनन्दको श्रोत हुन् अनि उनीहरूले मण्डलीमा नयाँ जीवन ल्याउँदछन् । जहाँ सुसमाचारको निम्ति कुनै प्रयास अघि सारिएको हुँदैन अनि त्यहाँ कुनै पनि नयाँ आत्माको नयाँ जन्म हुँदैन भने त्यहाँका विश्वासीहरूमा मृत अवस्था र बोधोपना मात्र पाइन्छ । अनि त्यहाँ मर्न लागेको अवस्था आउन कर लाग्दछ,किनभने त्यहाँ सुसमाचार लिएर बाहिर जाने कार्य भएको छैन ।  

सुसमाचारका तरिकाहरू- हामीले पवित्र शास्त्र बाइबललाई अध्यायन गर्नु आवश्यक छ र प्रेरितहरूले गरेको प्रचारको तरिककालाई ध्यान दिनु जरूरी पर्दछ । सुसमाचार प्रचार गर्नका लागि गरिने संसारिक ढंगको उत्ताउलो र उत्तेजक तरिका जो आजको कति ईशाईहरूमा देखिन्छ त्यस तरिकालाई नहेरेर हामीले प्रेरितहरूले गरेको प्रचारलाई अनुसरण गर्नुपर्दछ । आजका यस्ता प्रचारकहरूले प्रभुको काम संसारको तरिकामा गर्ने प्रयास गरेको देखिन्छ । हामीलाई मानिसको काम थोरै र परमेश्वरको काम धेरै चाहिएको छ । हाम्रो प्रचार चाहिँ ख्रीष्टको प्रेमप्रति ज्यादै खिचिएको हुनुपर्छ अनि आत्माहरूलाई परमेश्वरसित मिलाप गर्न विवश गराउने हुनुपर्छ । अनि हामीले प्रचार गर्ने सन्देशमा पवित्र आत्माले शक्ति दिएको हुनुपर्छ ताकि त्यस सन्देशले एउटा नबाँचेको आत्मालाई पश्चाताप गरी सुसमाचारलाई बिश्वास गर्ने बनाएको होस् । हामीले पश्चातापको प्रचार गर्न भुल्नु हुँदैन । मानिस पतन र बिनाशमा गईरहेकोछ भन्ने कुरा प्रचार गर्नु पर्छ तर मानिसको त्यस्तो अवस्थाको निम्ति परमेश्वरले प्रबन्ध गर्नुभएको उद्धारको उपायको प्रचार गर्नु पर्दछ। अनि त्यो उपाय चाहिँ केवल हाम्रा प्रभु येशू ख्रीष्टको अनुग्रहको सुसन्देशमा पाइन्छ। 

हामीले सुसमाचारको चिरस्थायी परिणामहरूको निम्ति यी वचनहरूलाई सम्झना गर्नु पर्दछ । “नता बलले, न शक्तिले, तर मेरो आत्माले भनी सेनाहरूका यहोवा भन्नुहुन्छ ।” (जकरिया ४:६ ) याकूब ५:७,८ लाई पनि सम्झौ : “हेर पृथ्बीका बहुमूल्य फलको आशा राखेर किसानले अगिल्लो र पछिल्लो वर्ष नहुन्जेल धैर्य धारण गरेर पर्खी रहन्छ । तिमीहरूले पनि  धैर्य धारण गर, आफ्नो हृदयलाई स्थिर गराओ, किनभने प्रभुको आगमन नजीकै छ ।” उहाँको आगमनले महान कटनीको दिन ल्याउनेछ अनि बहुमूल्य आत्माहरूको उद्धारको निम्ति गरिएको प्रचार र उहाँको निम्ति गरिएको परिश्रमको फल प्रकट गरिनेछ । यसका साथै संसारको जताततै छरिएका जवान र बृद्धाहरूको हृदयमा उत्सुक्ताका साथ् सुसमाचारको असल बिउ छर्ने काम गरौँ  अनि त्यो बिउ उम्रेर फल फलेको हेर्नलाई धैर्यताकासाथ प्रतिक्षा गरौँ; यो ख्याल गरौँ कि साँचोरूपले परिवर्त्तन भएको एउटा आत्मा नै मानिसको उपायदूवारा केवल नामको निम्ति प्राप्त गरेका पवित्र आत्माको वास्तविक् काम नभएका हजारौं नामधारी आत्माहरूभन्दा उत्तम हो । 

यो पनि यहाँ थप्नु उचित होला कि प्रचारक अनि सुसमाचारको काम गर्ने व्यक्तिलाई उसको सुसमाचार प्रचार गर्ने तरिका जुन लिएर अगाडी बढ्दछ, उसलाई त्यसमै स्वतन्त्र छोडीदिनु पर्छ, किनभने ऊ आफ्नो व्यक्तिगत र आफ्नो बिश्वासको शक्ति  अनुसार अगाडी बढेको हुन्छ, अनि ख्रीष्टको निम्ति मात्र आफ्नो व्यक्तिगत जिम्मेवारीको धरातलमा उभिएको हुन्छ । “ त्यो त आफ्नै मालिकको निम्ति खडा हुन्छ अथवा पतित हुन्छ ।” (रोमी १४:४ ) यसकारण हामीले अर्को मानिसको दासलाई जाँच गर्नु हुँदैन । उसलाई कुनै नियमहरू र ब्यबस्थापनहरूले बाँध्नु हुँदैन नता कुनै संकीर्ण मन भएका मानिसहरूले बाधा पुर्याउनु नै हुन्छ । त्यस्ता मानिसहरू जो हरेक कुराहरूप्रति असहमति प्रकट गर्छन्,जुन तिनीहरूको आफ्नै बिचारसँग उपयुक्त ठहरिंदैन । सुसमाचार प्रचार गर्ने कार्यकर्ताहरूलाई कुनै पनि नियम र व्यबस्थाको निश्चित घेरामा थुन्नु हुँदैन र कसैले नियन्त्रण गर्नु हुँदैन । निश्चित नियम र क्रमहरू आराधनाको सभाका निम्ति उपयुक्त हुन्छन् । 

एउटा बिशाल हृदय भएको प्रचारकले आफ्नो प्रभु र मालिकका साम्नेमा धेरै कामहरू गर्न सिद्धरूपले स्वन्तन्त्रता मनिरहेहो हुन सक्छ यद्यपि मण्डलीमा रहेका धेरैले त्यसलाई कदर गर्न नसक्लान अर्थात उनको सेवाको ढाँचा अरूको सोच विचारसँग नमिल्ला । उसले बोल्ने एउटा तरिका अपनाउन सक्छ, अथवा काम गर्ने एक किसिमको ढाँचा अपनाउन सक्छ, तर यस्तो कार्य सम्पूर्ण ढंगले मण्डली बाहिरै गर्न सक्छ । तर जहाँसम्म उसले शास्त्रका मौलिक सिद्धान्तहरूलाई भंग गर्दैन भने, उसले गर्ने काममा हामीले हस्तक्षेप गर्ने र उनलाई दोषी ठान्ने अधिकार छैन । उसको आफ्नै तरिकामा र प्रभुप्रतिको व्यक्तिगत जिम्मेवारीमा स्वतन्त्ररूपले काम गर्न छोडीदिनु पर्दछ । कसैले प्रभुको निम्ति छुट्टै किसिमले काम गर्न चाहन्छ भने त्यस कामको लागि मण्डली जिम्मेवार रहँदैन । “तब यसैले हामी हरेकले परमेश्वरलाई आफ्ना आफ्ना लेखा दिनुपर्नेछ ।” (रोमी १४:१२) 

प्रभुले यो आदेश दिनुभयो, “सारा जगतमा गएर हरेक प्राणीलाइ सुसमाचार प्रचार गर ।” तर यो कुन तरिका या ढाँचामा गरिनु पर्ने हो भनेर उहाँले उल्लेख गर्नुभएन । यसैकारण सुसमाचार प्रचार गर्न कस्तो तरिका र ढाँचा अपनाउनु भन्ने कुराको जिम्मेवारी उहाँले हरेक व्यक्तिको हातमा छोड्नुभएको छ अनि यो बदलिँदो परिवेश र परिस्थिति कस्तो ढाँचाको जरूरी पर्दछ, त्यहि अनुरुप गर्नु पर्दछ । यस बदलिँदो युगमा बेग्ला बेग्लै किसिमको राष्ट्रिय प्रथाहरू र अवस्थाहरू रहेको ठाउँमा पवित्र आत्माले जसरी अगुवाई गर्नुहुन्छ, त्यहि अनुरुप कसै कसैले काम गर्दै जान्छन् । प्रेरित पावल भन्दछन् , “ कुनै किसिमले कसै कसैलाई बचाईहालूँ भनेर सबैका निम्ति म सब कुरा भएँ ।” (१ कोरिन्थी ९:२२) “ जसले आत्माहरू जित्छन्, उनी ज्ञानी हुन् ।” (हितोपदेश ११:३०) 

सन्डे स्कूल- प्रभु येशूले भन्नुभयो, “साना बालकहरूलाई मकहाँ आउन देओ, तिनीहरूलाई नरोक,किनभने स्वर्गको राज्य यस्तैहरॊको हो ।” अनि जब उहाँले “ एकजना सानो बालकलाई आफूकहाँ बोलाउनु भयो र चेलाहरूको माझमा उभ्याउनुभयो, तब उहाँले भन्नुभयो, “म तिमीहरूलाई साँचो भन्दछु, यदि तिमीहरू पनि बदलिएर यी  साना बालकहरू जस्तै भएनौ भने,तिमीहरू स्वर्गको राज्यमा प्रवेश गर्ने छैनौ ।” अनि जसले यस्ता साना बालकहरूलाई मेरो नाममा ग्रहण गर्दछ, त्यसले मलाई ग्रहण गर्दछ ….यसकारण होसियार बस, र यस्ता बालकहरूलाई तुच्छ नठान ।” ( मर्कूस १०:१४;मत्ती १८:२,३,५,१०) यसैकारण हाम्रा देशका बालबालिकाहरूलाई हाम्रो सुसमचारिया प्रयासमा कहिल्यै बिर्सिनु हुँदैन । 

हो, बालबालिकाहरूले नै  सुसमाचारको कार्यको निम्ति अत्यन्तै फालदायिक क्षेत्र निर्माण गर्दछन्, किनभने उनीहरूको हृदय अझै कलिला हुन्छन् र ख्रीष्टको वचनदूवारा गरिने स्वर्गीय बुलावटप्रति धेरै कोमल र सम्वेदनशील हुन्छन् । उनीहरूको हृदय अझैसम्म पापको कारणले कठोर भएको हुँदैन । उनीहरू आफ्नो जीवनलाई निर्माण गर्ने क्रममै हुन्छन्, जतिबेला उनीहरूको आचरण परिवर्त्तन हुन्छ र आफ्नो नियति निर्माण गरिरहेका हुन्छन् । एक वैज्ञानिक अर्थात मनोविशेसज्ञले भनेका छन्: “एक जना व्यक्तिले आफ्नो शीलस्वभावलाई आफु बयस्क (प्रौड)  भएपछि कमै मात्रमा बदल्न सक्छ।” अनि यो कुरा अनुमान लगाईएको छ कि हजारमा एक जना मात्र आफ्नो उमेर २० वर्ष पुगे पश्चात परिवर्त्तन भएको छ। एक पटक १५०० प्रचारकहरूलाई उनीहरू परिवर्त्तन हुँदाको उमेर सोधेर प्रश्न पठाईएको थियो, अनि त्यस अनुसन्धानले यहि प्रमाणित गर्यॊ कि उनीहरूको औसत उमेर प्राय १२ वर्ष थियो । ब्रूक्लिन न्यू योर्कका एकजना न्याधिशले भनेका थिए कि उनको कोर्टमा ल्याईएका २७०० ठिटाहरू मध्ये एक जना पनि सन्डे स्कूलका विद्यार्थी थिएनन् । 

यी सबै तथ्यांकहरूले यूवाहरू र बालबालिकाहरूमाझ सुसमचारिया सेवा कति धेरै महत्वपूर्ण छ भन्ने देखाउँदछ । सन्डे स्कूलको उद्देश्य भनेको बालबालिकाहरूलाई बाईबलका अमूल्य सत्यताहरू सिकाउनु हो । बालबालिकाहरूलाई मानिसको पाप र ख्रीष्ट येशूमा उद्धारको बारेमा सिकाउनु हो ।अनि यस संसारमा एउटा ख्रीष्टियनले हिँड्ने बाटो र उसले गर्नु पर्ने कामको बारेमा सिकाउनु हो । उनीहरूलाई यी कुराहरू सिकाएर मात्र काफी हुँदैन, तर हामीले उनीहरूको हृदयलाई ख्रीष्ट निम्ति जित्ने कोशिस गर्नु पर्दछ र उनीहरूको जीवन परिवर्त्तनका लागि प्रार्थना गर्नु पर्दछ । 

सन्डे स्कूलको बारेमा लेख्ने क्रममा, एक जना प्रसिद्ध प्रभुका दास सी.एच.मेकिन्तोषदूवारा लेखिएको पत्रलाई उल्लेख नगरी हाम्रो यो बिषय अपूरो नै रहनेछ भन्ने महसुस गरेका छौं । यो पत्र धेरै बर्ष पहिला लेखिएको थियो । त्यस पत्रलाई नै हामी यहाँ उल्लेख समाबेश गर्न चाहन्छौं ।

प्रिय मित्र,

तपाईहरूले सन्डे स्कूलको सभा शुरू गर्नु भएको कुरामा हामी साँचोरूपले धन्यबादी भएका छौं, अनि यस सन्डे स्कूलको र त्यसलाई संचालन गर्ने तरिकाको बारेमा केहि सल्लाह र सुझावका वचनहरू राखी दिन तपाईले गर्नुभएको अनुरोधलाई स्वीकार गर्दै यस पत्रलाई अगाडी बढाउन चाहन्छु । 

हामी जति धेरै बाँचछौं, त्यति नै धेरै सन्डे स्कूलको शिक्षाको कामलाई मूल्यवान ठान्दछौं । हामी यसलाई अत्यन्तै चाखलाग्दो र हर्षको  बिषयको रूपमा हेर्दछौं; अनि हामी बिश्वास गर्दछौं कि प्रभु येशूको नाममा भेला हुने हरेक मण्डलीहरूले यस्ता कामहरूलाई प्रार्थना र सहानुभूति दिएर समर्थन गर्नुपर्दछ ।

कोहि कोहि छन्, जसका बारेमा कुरा गर्दा मलाई धेरै दु:ख लाग्दछ, उनीहरूले यस बिषयमा धेरै निराशा अर्थात चिसो न तातोपन देखाएका छन्, र यस्तो कार्यलाई पूर्णरूपले रोक लगाउन खोजेका छन् । उनीहरूको दृष्टिमा, सन्डे  स्कूलले प्रभुमा बाबु आमाले आफ्ना बालबालिकाहरूलाई अर्ती उपदेश दिने कर्तब्यमाथि सिधा हस्तक्षेप हुन्छ भन्ने रहेको छ । हामीले सन्डे स्कूल गर्नु अर्थ बाबु आमाहरूलाई आफ्ना बालबालिकाहरूलाई प्रभुमा अर्ति उपदेश दिने जिम्मेवारीबाट बन्चित गराउनु हो र उनीहरूलाई यस्ता जिम्मेरवारीबाट गिराउनु हो भन्ने उनीहरूको तर्क रहेको छ । यस्तो आरोपको निम्ति उनीहरूसँग दरिलो आधार थियो भने त यो गहकिलो आरोप हो भनी हामी ठान्ने थियौं; तर त्यसो होइन,किनभने सन्डे स्कूल चाहिँ कसैको जिम्मेवारीमाथि हस्तक्षेप गर्नलाई निर्माण गरिएको होइन, तर उनीहरूलाई नै सहयोग गर्न, बाबु आमाहरूले दिन नसकेको अर्थात दिन नजानेको शिक्षा र तालिम दिलाउनका निम्ति निर्माण गरिएको हो । हजारौं प्रिय बालबालिकाहरू आज गल्लीहरूतिर, बाटोतिर, र ठुल्ठुला शहरको चौकहरूतिर भौंतारि रहेका छन् जसका कि त बाबु आमा छैनन्, कि त उनीहरूका बाबु आमाले उनीहरूलाई शिक्षा दिन सकेका छैनन् कि त उनीहरूले शिक्षा दिन चाहेका छैनन् । यस्तै अवस्थामा सन्डे स्कूलका शिक्षकहरूले आफ्नो भलाईपूर्ण आँखा लगाउन सक्छन् । शंका छैन, जब यस्ता बालबालिकाहरूले उनको कक्षाको बेञ्च (खटिया ) हरू भरिदिन्छन् तब उनलाई धेरै हर्ष लाग्दछ; तर जो गरिब छ, बेहाल छ, र त्यगिएको छ, त्यस्ताहरू नै उनको सेवाको बिशेष लक्ष्य बनिन्छन् । 

सन्डे स्कूलको शिक्षकको कामको फल कहिले र कहाँ देखिन्छ भनेर भन्न असम्भव छ । सायद त्यो कामको फल अफ्रिकाको कुनै पतपति तातिएको बालुवामा देख्न सकिन्छ होला, कि त उत्तरको हिम जमेको क्षेत्रमा देख्न सकिन्छ । सयाद त्यसको फल मध्ये बनमा देखिन्छ कि त समुन्द्रको छालहरूमा देख्न सकिन्छ ; त्यो कामको फल अहिले वर्त्तमान युगमै देख्न सकिन्छ  अथवा ती कार्यकर्ता महिमामा उठाइएको धेरै वर्ष पछि देख्न सकिन्छ । तर, यो फल जहाँ सुकै देखिए पनि फल निश्चय नै प्राप्त हुनेछ, जब बिश्वाससहित बिऊ छरिन्छ र प्रार्थनादूवरा मलजल गरिन्छ । 

यस्तो पनि हुन् सक्छ कि सन्डे स्कूलको एउटा बिद्यार्थी पछि गएर अति नै दुष्ट यूवक बन्न सक्छ-एउटा दुष्ट मानिस बनिन सक्छ; उसले सबै असल, पवित्र र सत्य कुराहरू भुलेको देखिएला-उसको पापपूर्ण अभ्यासले गर्दा उसमा भएका हरेक पवित्र स्वभाव छापहरू हराएर गएको देखिएला; यद्दपि, यी सबै कुराहरू हुँदा हुँदै पनि, उसको हृदयको कुनै कुनामा पवित्र शास्त्रका अमूल्य खण्ड र पदहरू रहेका हुन सक्छन् । उसको स्मरणको गहिराइमा मिठा भजनका श्लोक र शब्दहरू गडेर रहेका हुन्छन् । उसको मूर्खता र अबिश्वास्ताको मुनि यी वचन र भजनहरू रहिरहेका हुन्छन् । अनि यी शाश्त्रका वचन र भजनहरू कुनै बेला ऊ एकान्तमा रहेका बेला उसका मनमा आउन सक्छन् या त उनको मृत्युशैयामा छटपट्टाई रहेको बेलामा उसका मनमा आउन सक्छन् अनि पवित्र आत्माले यी नै वचन र भजनहरूलाई उसको आत्मा बचाउनका लागि प्रयोग गर्न सक्नुहुन्छ । यसैकारण, जवान छँदै , बालिकाहरूमा स्वर्गीय कुराहरू हाली दिनु पर्छ भन्ने कुराको महत्वलाई ब्याख्य गर्न कसले पो आँट गर्ला र ? 

तर हामीलाई, सायद यस्तो प्रश्न पनि गरिन्छ होला, कि सन्डे स्कूलको शिक्षकले अर्थात सुपेरिभेक्षकले गर्ने बिशेष कार्यको बारेमा नयाँ नियममा कहाँ चाहिँ उल्लेख गरिएको छ अथवा यस्तो कार्य गर्ने अधिकार चाहिँ हामीलाई कहाँ दिएको छ ? त्यस्तो प्रश्न गर्नेहरूलाई हामी यसरी उत्तर दिन्छौं कि सन्डे स्कूल भनेको उद्धार नपाएकाहरूलाई सुसमाचार प्रचार गर्ने र परमेश्वरका बालबालिकाहरूलाई पवित्र शास्त्रलाई ब्याख्या गरिदिने यो एउटा अर्को माध्यम मात्र हो । यसलाई अझै स्पष्टरूपले भन्नु पर्दा, सन्डे स्कूल एउटा सुसमचारिया कामको हाँगा हो अनि हामी यसलाई नहिच्किच्याई भन्न सक्छौं कि सन्डे स्कूल र अन्य सुसमचारिया कदमहरू चलाउनका लागि नयाँ नियमका पानाहरूमा प्रशस्त अधिकार दिएको पाउँदछौं ।  

तर, हाय ! दु:ख लाग्दो कुरा यहि छ कि हामीहरू माझमा धेरै यस्ता मानिसहरू छन्, जसको सुसमाचारको कुनै पनि हाँगा अर्थात शाखामा पटक्क मन छैन । उनीहरू जवानहरूका माझमा पनि काम गर्न मन पराउँदैनन्, नता  बृद्ध-बृद्धाहरू माझमा काम गर्न चाहन्छन् । यस्तो काम गर्नलाई उनीहरूले अवहेलाना मात्र गर्दैनन् तर यस्तो आशिषमय काम गर्न चाहनेहरूमाथि चिसो पानी खन्याई दिन्छन् । अनि कति पटक यस्तो पनि हुन्छ कि जसकसैले सन्डे स्कूलको कामप्रति चाहिँ आपति जनाउँछन् तर सुसमाचारको कार्य चाहिँ गर्नु पर्छ भनेर भन्छन् भने ती मानिसहरू धेरै चतुर रहेछन् भनेर बुझ्नु पर्छ र यस्ताहरूले जवान जवानीहरूसँग कसरी बात गर्छन् , त्यसलाई राम्ररी ओजन गर्नुपर्छ । 

तर तपाईलाई चाहिँ, प्रिय मित्र, हामी यहि भन्न चाहन्छौं कि तपाईले गर्न लाग्नु भएको काम जो सन्डे स्कूलको काम हो त्यो काम गर्न तपाईलाई कुनै कुराले पनि निरास नबनाओस । यो एउटा असल काम हो, अनि अनेक बिरोधका बाबजुद पनि तपाई अगाडी बढ्नुहोस । किनभने हामीलाई हरेक असल कामको निम्ति तयार रहन आज्ञा गरिएको छ, र “यदि भलाई गर्न थाकेनौ भने,ठीक समयमा हामी त्यसको कटनी गर्नेछौं ।” (गलाती ६:९) 

अब सन्डे स्कूल चलाउने बिधि र तरिकाको सम्बन्धमा भन्नु पर्दा, हामी यहि कुरा स्मरण गराउन चाहन्छौं कि यो एउटा व्यक्तिगत सेवा हो र यो काम प्रभुप्रतिको व्यक्तिगत जिम्मेवारीमा गर्ने गरिन्छ ।शंका छैन कि यो सेवा अत्यन्तै महत्वपूर्ण छ र यो काम गर्नलाई तपाइका संगतिका संगी कार्यकर्ताहरू र संगतिका दाज्युभाईहरूसँगको पूर्ण संगतिमा रहेर यो काम गर्नु पर्दछ; तथापि सन्डे स्कूलको शिक्षक अर्थात सुपेरिभेक्षकको काम चाहिँ प्रभुप्रतिको व्यक्तिगत जिम्मेवारीमै गर्नु पर्दछ अनि आफुलाई दिएको अनुग्रहको वरदानका आधारमा गर्नु पर्दछ । यस कार्यका लागि मण्डली जिम्मेवार रहँदैन र अरू कसैको व्यक्तिगत सेवामा मण्डली सहभागी बन्नु पर्छ भन्ने छैन । आइतबार बेलुकीको प्रचार सभा, घरेलु सेवा, कुनै लेक्चर अर्थात प्रवचनको सेवा अर्थात बाईबल अध्ययनको सेवामा सम्पूर्ण मण्डली सहभागी बनिनु पर्छ भन्ने छैन । यद्दपि, निश्चितरूपले, यदि मण्डली आत्मिक अवस्थामा बढेको छ र आत्मिक अवस्थामा स्वस्थ मण्डली छ भने, मण्डलीले निश्चय पनि सन्डे स्कूलको काममा अनि अन्य कुनै पनि व्यक्तिगतरूपले गरिने सेवामा संगति गर्न सक्छ अर्थात ती सभाहरूमा आफ्नो संगति रहेको जनाउन सक्छ । 

तपाईले यो पनि थाहा पाउनु हुनेछ,र हामीले गल्ति गरेनौ भने, यो स्पष्ट देखिन्छ कि सन्डे स्कूललाई प्रभावकारी ढंगले संचालन गर्नलाई हामीलाई एउटा सक्षम सुपेरिभेक्षकको जरुरत पर्दछ । एउटा यस्तो व्यक्ति जो जाँगरिलो छ, ब्यबस्थित  र अनुसाशित छ, त्यस्तो व्यक्ति चाहिन्छ । एउटा पूरानो कथन छ, “जे सबैको जिम्मेवारमा छ,त्यो कसैको पनि जिम्मेवारमा छैन ।” यो कथन बिशेष गरेर यहाँ लागू हुन्छ । सन्डे स्कूललाई राम्ररी व्यवस्था नगरिएकाले धेरै सन्डे स्कूलहरू धूलोमा पुगेको पनि हामीले देखेका छौं । कसैले केहि समयका लागि सन्डे स्कूलको काम शुरू गर्छ र पछि त्यतिकै छोडिदिन्छ ।यस्तो गरियो भने सन्डे स्कूलले कहिल्यै भलो गर्न सक्दैन ।सन्डे स्कूलका सुपेरिभेक्षक, शिक्षक र भिजिटर अर्थात आगन्तुकहरूले आफ्नो पूरा समर्पणमा यस कार्यमा प्रवेश गर्नु पर्दछ । राम्रो भए चलाउने, नभए छोडिदिने हेतुले यो काम शुरू गर्नु हुँदैन । यो काम गर्नलाई धैर्यतासहितको जाँगर चाहिन्छ अनि त्यस काममा प्रवेश गरे पछि हृदयमा साँचो उद्देश्यकासाथ अगाडीमा बढाउनु पर्दछ ।प्रभुले नै बालबालिकाहरूको हृदयमा काम गर्नुहुन्छ भन्ने बहाना बनाएर सुपेरिभेक्षक र शिक्षकले सन्डे स्कूलको काम छोड्ने काम गर्नु हुँदैन ।सन्डे स्कूलका सुपेरिभेकक्षक उसको गोलपोस्टमा रहिरहनु पर्छ । आफु बिरामले असक्त भएमा अर्थात कुनै कारणले अनुपस्थित हुने भएमा, आफ्नो बदलीमा उपयुक्त व्यक्ति राखेर मात्र छोड्नु पर्दछ । 

यो अत्यन्तै महत्वपूर्ण कुरा हो कि सन्डे स्कूलका हरेक कामका हाँगालाई नयाँ जोश, हृदयबाट कै बोझकासाथ् गर्नुपर्दछ अनि आफ्नो व्यक्तिगत भक्तिपूर्ण जीवनले गर्नुपर्दछ । अनि जसरी हामी प्रार्थना सेवा र अन्य कन्फरेन्सहरूमा सहभागी बन्न चाहाना राख्दछौं, त्यस्तै यो सन्डे स्कूलको सभालाई पनि त्यतिकै महत्वकासाथ हेर्नुपर्दछ । सन्डे स्कूल गर्छु भनेर सन्डे स्कूल शुरू गर्नेहरूकै लापरवाहीले, परिश्रम र लगनशिलाताको कमीले सन्डे स्कूलको काम सडेर गयो भने,त्यो जति दु:ख लाग्दो र लाजमर्दो अवस्था अर्को केहि हुँदैन । बाधा र वेवधानहरू आइनै हाल्छन् ,त्यसमा कुनै शंका छैन; अनि यो काम पनि धेरै कठिन र निरासाजनक नै छ; तर, यदि हामीले बोलेका वचनमा केहि ओजन अर्थात अर्थ हुन्छ भने, सन्डे स्कूल जस्तो अमूल्य सेवामा संलग्न रहेकाहरूलाई  हामी हृदयबाट नै जोड दिएर भन्न चाहन्छौं, कि तपाईको काम अथवा जोशलाई कुनै कुराले पनि नामारोस् । उहाँको कामको निम्ति तापाईमा जागृत भएको जुन जोशको गरम बाफ छ, त्यसलाई कुनै कुराले पनि ओस्याउने अर्थात चिसो बनाउने काम नगरोस् । यो कार्यलाई लिएर तपाई अगाडी बढ्नुहोस! अगाडी बढ्नुहोस ! अनि फसलका मालिक प्रभुले नै तपाईको प्ररिश्रमको फल दिएका हुन् र तपाईको कामलाई प्रशस्त आशिषहरू दिएका हुन् । 

हामीले यो टिपणी गरिराख्नु जरूरी त थिएन ता पनि हामी यो उल्लेख गर्न चाहन्छौं कि एउटा नयाँ गरेर नजन्मिएको व्यक्ति भनौं अपरिवर्त्तित व्यक्तिले सन्डे स्कूलको काममा भाग लिन हुन्छ भनेर हामी सोच्दैनौ । शिक्षक आफैलाई थाहा नभएको अनि ऊ आफैले अनुभव नगरेको कुरा उसले अरूलाई सिकाउँछ भन्ने कुरामा हामी बिश्वास राख्दैनौ । यदि कुनै ठाउँमा यस्तो गरिएको छ भने यसले दु:ख लाग्दो  परिणाम ल्याउँछ भन्ने हामी सोच्दछौं । शंका छैन कि परमेश्वरले आफ्नो सार्वभौमिक्तामा एउटा उद्धार नपाएको व्यक्तिको ऒठबाट आएका वचनलाई पनि प्रयोग गरेर अरूमा काम गर्न सक्नुहुन्छ; तथापि त्यस्ता व्यक्तिलाई प्रयोग गर्नुको अर्थ चाहिँ त्यहाँका विश्वासीहरूको सुस्तता र दुर्बल्ता हो । त्यस्ता व्यक्तिहरूलाई सन्डे स्कूलको कार्यमा स्वीकार गर्नु र कामका निम्ति अनुमति दिनु हुन्छ भनेर हामी एकरति पनि सोच्दैनौ । यदि कुनै व्यक्तिमा सन्तुष्टरूपको उद्धार अर्थात परमेश्वरप्रति परिवर्त्तनको प्रमाण छैन भने त्यस्ता व्यक्तिलाई सन्डे स्कूलको काममा नियुक्त गर्नु गलत कार्य हो । त्यसो गरेर हामीले उसको आफ्नै घातक भ्रमलाई समर्थन गर्नेछौं । 

अन्तमा हामी यहि भन्न चाहन्छौं कि सन्डे स्कूललाई मण्डलीका सभाघरका कमाराहरूमा मात्र नगरेर अन्य धेरै ठाउँहरूमा गर्न सकिन्छ । सम्भव भए सम्म हामीले बिभिन्न ठाउँहरूलाई प्रयोग गर्नु पर्दछ ।नानीहरूको सभालाई हामीले हप्ताभरिका दिनहरूमा गर्न सक्छौं । यस्ता सभाहरूलाई हामीले हाम्रा घरहरूमा गर्न सक्छौं अनि ढोका खुल्ला रहेका कुनै पनि ठाउँमा गर्न सक्छौं । बर्खे छुट्टीमा बाईबल स्कूल गर्न सक्छौं । यो समयमा नानीहरूलाई परमेश्वरको बचन र सुसमाचार पुर्याउने यो राम्रो समय रहेको प्रमाणित भएको छ । नानीहरू र यूवाहरूका  लागि बाईबल क्याम्प पनि अत्यन्तै महत्वपूर्ण बाटो ठहरिएको छ । प्रभुले यस्ता जवान जवानीहरूलाई ख्रीष्टको निम्ति जित्न र उनीहरूलाई वचन सिकाउन धेरै पारिश्रमिक कार्यकर्ताहरू खडा गर्नुभएको होस् । 

तपाई नयाँ गरेर जन्मि नै पर्छ |

हेरोल्ड एस मार्टिनदूवरा लिखित

नयाँ जन्म हाम्रो जीवनको मुख्य परिवर्त्तन हो,जसमा परमेश्वरले हाम्रो जीवनमा काम गर्नुहुन्छ, जब हामीले मुक्तिको सर्तलाई पूरा गर्दछौं | नयाँ जन्म भनेको कुनै वृक्षले पालुवा फेरे जस्तो होइन | नयाँ जन्म भनेको हाम्रो जीवनका आचरणलाई सुधार गर्नु वा भाषालाई शुध्द पार्नु होइन | नयाँ जन्म भनेको एउटा पश्चताप गर्ने पापीमा परमेश्वरको अनुग्रहको काम प्रकट हुनु हो | जब एउटा पापी मानिसले सुसमाचारको निम्तोलाई स्वीकार गर्दछ,उसमा परमेश्वरको अनुग्रहको काम प्रकट हुन्छ,अनि त्यसैमा नयाँ जीवनको लक्षण प्रष्ट हुन्छ |

प्रभु येशू लगायत उहाँका प्रेरितहरू,पत्रुस,याकूब र यूहन्नाले नयाँ जन्मलाई “आत्मिक पुनर्जन्म“भनेर भनेका छन् |(यूहन्ना३:५-७;१ पत्रुस १:३,२३; याकुब;१:१२;१ यूहन्ना ३:९) एउटा बिश्वास गरेर पश्चताप गर्ने व्यक्तिमा पबित्र आत्मा सुटुक्कै प्रवेश गर्नुहुन्छ र त्यस ब्याक्तिमा अद्भूत परिवर्त्तन ल्यउनुहुन्छ | यस परिवर्त्तनको सम्पूर्ण प्रक्रिया नै एक रहस्यमय छ | प्रभु येशू भन्नु हुन्छ “बतास जता इच्छा गर्छ,त्यातै बहन्छ | तिमी त्यसको आवज सुन्छौ,तर कहाँबाट आउँछ र कता जान्छ,त्यो  जान्दैनौ | आत्माबाट जन्मेको हरेक त्यस्तै हुन्छ |” यस पर्चामा हामी पबित्र शास्त्र बाइबलले नयाँ जन्मको बारेमा के बताउँदछ भन्ने बारेमा हेर्ने छौं |

१ ) नयाँ जन्मको आवश्याक्ता |

प्रभु येशूले निकोदेमस भन्ने एक शुध्द नैतिकता र समाजमा सम्मानित व्यक्तिलाई “तिमि नयाँ गरेर जन्मनै पर्छ” भनेर भन्नुभयो | यो नयाँ गरेर जन्म नै पर्छ भन्ने कुराले यो स्पष्ट गर्दछ कि नयाँ जन्मको कुनै विकल्प छैन | नयाँ जन्म नितान्त आवश्यक कुरा हो | परमेश्वरलाई रिझाउने हाम्रो आफ्नै क्षमता नभएको कारणले हामीलाई नयाँ जन्मको आवश्याक पर्दछ | पहिलो मानिस आदमले अनाज्ञकारिताको पाप गरेर एउटा पापी स्वभाव हासिल गरे र तिनको पापी स्वभाव आफ्ना सन्ततिमा सर्‍यो,फलस्वरुप हामी सबैमा पापी स्वभाव अवस्थित छ;जो स्वभाव धार्मिक परमेश्वरको बिरोध्दमा छ र यसले परमेश्वरलाई खुशी तुल्याउन सक्तैन I उत्पति ३ को चुकाउको घटना पछि सम्पूर्ण मानिस जातिलाई पापी अवस्थामा पाईन्छ र यस पापी अवस्थाबाट माथि हामी आफै उठ्न सक्तैनौ | हाम्रो प्राकृतिक जन्म अनुसार परमेश्वरका कुराहरूलाई उपभोग गर्न सक्तैनौ | यर्मिया अगमवक्ता भन्छन कि “मानिसको हृदय सबै कुराभन्दा छली हुन्छ,त्यो अति भ्रष्ट हुन्छ,त्यसलाई कसले जान्न सक्छ र ?” (यर्मिया १७:९)

परमेश्वरको निर्वाद शुध्दताको कारणले गर्दा पनि हामीमा नयाँ जन्मको आवश्याक्ता हुन्छ |  परमेश्वर ज्योति हुनुहुन्छ र उहाँमा अलिकति पनि अन्धकार छैन | परमेश्वर अनादिकालदेखि हुनुहुन्छ र उहाँको नाम “पबित्र” हो | (यशैया ५७:१५ ) उहाँ सँधै नै भनौ अनन्तसम्म पापलाई घृणा गर्ने परमेश्वर हुनुहुन्छ र पापसँग शत्रुता कायम गर्नुहुन्छ | पवित्रता भन्ने बितिकै अशुध्द कुरादेखि अलग रहनु भन्ने बुझिन्छ |  परमेश्वरले हामीलाई पवित्र भएको चाहनुहुन्छ,किनभने उहाँ पवित्र हुनुहुन्छ |  (१ पत्रुस १:१५-१६) जब हामी विगतका पापी चरित्रहरूलाई सम्झिन्छौ,हामी निरन्तर रूपले नै हाम्रा हर इच्छा,चाहनाहरू ती पापी स्वभावतिर नै ढल्किरहेको पाउँछौ | यसले यो प्रमाण गर्दछ कि हामी परमेश्वरले राख्नु भएको धार्मिक स्तरमा पुगेक छैनौ | परमेश्वरको पवित्रताले हामीमा एक आमूल परिवर्त्तनको माग गर्दछ | यसैले हाम्रो जीवन परिवर्त्तन नभएसम्म परमेश्वर र हाम्रोबीच ठूलो अन्तर कायम रहनेछ |

२) नयाँ जन्मको प्रकृति |

यदि नयाँ जन्म यस्तो आवश्याक हुन्छ भने यो नयाँ जन्म भनेको चाहिँ के हो त ? नयाँ जन्मलाई हामी कसरी ब्याख्य गर्छौं ? यो नयाँ जन्म पाउनका लागि हामी कहाँ जानुपर्छ ? 

“नयाँ जन्म”भन्ने भनाईले एउटा भित्री तर नैतिक परिवर्त्तनलाई बताउँछ जुन परिवर्त्तनले कसैको बाहिरको जीवन शैलीलाई प्रत्याक्ष परिवर्त्तन गर्दछ | प्रेरित पावलले यसलाई “नयाँ सृष्टिको स्नान” भनेका छन् | (तितस ३:५) प्रेरित पत्रुसले यसलाई “ईश्वरीय स्वभावको सहभागि हुनु” भनेका छन् | (२ पत्रुस १:४) भने प्रेरित यूहन्नाले चाहिँ यसलाई “मृत्युदेखि जीवनमा पार हुनु” भनेका छन् |  (१ यूहन्ना ३:१४ ) 

नयाँ जन्म भनेको हृदयको भित्रि परिवर्त्तन हो | यो “आत्माबाट जन्मिनु” हो | जब कुनै ब्याक्तिले सुसमचारको सन्देशलाई बिश्वास गर्दछ,पबित्र आत्माले त्यस ब्यक्तिलाई नयाँ जीवन दिनुहुन्छ-जुन जीवन चाहिँ परमेश्वरको जीवन हो I नयाँ जीवनको प्रक्रियालाई “पबित्र आत्माबाटको पुनर्जीवन” भनेर उल्लेख गरिएको छ | (तितस ३:५)  नयाँ जन्म एउटा अत्यान्तै महत्वपूर्ण आत्मिक परिवर्त्तन हो जसलाई पवित्र आत्माले मानव हृदयमा ल्याउनुहुन्छ | नयाँ जन्म भनेको बिगतका पापको क्षमा मात्र होइन तर पूर्णरूपले नयाँ पारिनु हो | परमेश्वरले आफ्नो अनुग्रहले मानिसको स्वभावमा परिवर्त्तन ल्याउने मौका दिनुहुन्छ I यदि हाम्रो हृदयको परिबर्त्तन निर्णायक नै हुन्छ भने पापको शक्ति त्यसमा फेरी प्रभावशाली हुँदैन | नयाँ जन्म एउटा रहस्यमय प्रकृया हो जसलाई सजिलै ब्याख्या गर्न सकिंदैन र कसैले ब्याख्या गर्न पनि सकेको छैन | नयाँ जन्मलाई बिश्वास गर्ने व्यक्तिको हृदयमा पवित्र आत्माले परिवर्त्तन ल्याउनुहुन्छ | जब कसैको हृदयले निम्न तीन कुराहरूलाई स्वीकार गर्दछ,तब पवित्र आत्माले त्यस व्यक्तिमा नयाँ परिवर्त्तन ल्याउनुहुन्छ |

१ ) सर्बप्रथम हामीले हाम्रो पापी र विनाशी अवस्थालाई थाहा पाएको हुनुपर्छ | हामीले साह्रै हल्कारूपले पापलाई ब्याख्या गर्ने गर्छौ, तर पापदूवारा परमेश्वरलाई कति दुखी परेका छौं भन्ने कुरा बुझ्न चुकेका  छौं |

२) हाम्रो बिगतको पापी अवस्थाप्रति हामी पश्चतापी हुनुपर्छ |  पश्चताप गर्नु चाहिँ हाम्रो स्वभावको बिपरित कार्य हो | जसले पश्चाताप गर्छ उसले पापप्रति आफ्नो आचरण बद्लिन्छ | पश्चताप गर्ने मानिसहरूले आफ्ना जीवनका सारा कार्यहरूलाई जाँच गर्छन् र आफ्नो शिरलाई झुकाएर दु:खित् हुँदै बिगतका दन्त्यकथा, मूर्खसवाल, अनैतिक र छाडा कुराहरूमा आफू संलग्न भएकोमा पश्चताप गर्छन् | पश्चाताप गर्नेहरूले परमेश्वरतिर आफ्नो जीवन फर्काउँछन् |पश्चाताप गर्नेहरूले बिशेष ख्रीष्टलाई यतिका समयसम्म अस्वीकार गर्ने काम गरेकोमा दु:खित् हुन्छन् | पश्चाताप गर्नेहरूले आफ्नो जीवनका ब्याबहारहरूलाई बदल्छन् | आफ्नो गल्तिको बचाऊ गर्नुको साटो उनीहरू आफ्नो गल्तिप्रति दु:खित हुन्छन् र आफ्नो अयोग्यतालाई थाहा गर्छन् | पश्चताप गर्नु भनेको पापप्रति दु:खित हुनु हो र सम्पूर्ण हृदयबाट नै पापदेखि फर्किने निर्णय गर्नु हो |

३) प्रभु येशूले कलभरी क्रूसमा सिध्याउनु भएको उद्धारको कार्यलाई हामीले विश्वास गर्नै पर्छ | जब प्रभु येशूले निकोदेमसलाई नयाँ जन्मको बारेमा बताउनुभयो,उहाँले आफू क्रूसमा झुन्डिने बिषयमा पनि बताउनु भयो I (यूहन्ना ३:१४ ) उहाँले यो निस्कर्ष दिनुभयो “जसले उहाँमा बिश्वास गर्दछ,उ नाश हुँदैन,तर त्यसले अनन्त जीवन पाउनेछ |” (यूहन्ना ३:१५) “जसले विश्वास गर्दछ”भन्ने एउटा वर्तमानकाल जनाउने वाक्य हो, यसले अहिले भइरहेकोरहेको यथार्थतालाई प्रष्ट पार्दछ | यसले बिश्वास गरिरहनु पर्ने आवश्यकतालाई जनाउँदछ | यहाँ कुनै बेला तपाईंमा उत्पन्न हुने विश्वासकोको कुरा गरिरहेको छैन,तर प्रभु येशूमा निरन्तररूपमा आशा,बिश्वास र समर्पण गर्नुपर्ने अवश्यकतालाई जनाउँदछ | पानीको बप्तिषमा गरेपछि उसले प्रभुलाई पछ्याउन शुरु गर्दछ | बाइबलका शिक्षाहरूलाई सहीरूपले सिक्ने र पालन गर्ने मण्डलीको खोजी गर्दछ र दिनौ प्रभु येशूको साथ, साथ हिड्ने संकल्प गर्दछ |

यसैले नयाँ जीवन भनेको भित्रि नैतिक परिवर्त्तन हो जहाँ पवित्र आत्माले हाम्रो जीवनमा प्रवेश गर्नुहुन्छ,तर यो परिवर्त्तनलाई अनुभव गर्नका लागि एउटा मानवीय स्वीकारको जरुरी पर्दछ | नयाँ जन्म हुँदाखेरि कोहि पनि रूँदैन,कराउँदैन र चिच्याउँदैन |  प्रभु येशूले भन्नुभयो कि नयाँ जन्म वस्तवमा एउटा बतास जस्तो हुन्छ (यूहन्ना ३:८) अनि हामी सबैलाई थाहा छ कि वतास संधै एक दिशातर्फ    बहँदैन | कोहि बेला बतास चल्दा घमासान हुरी,हुन्नरी,चक्रपात व आँधी आउँछ |तर ती सबै भएता पनि बतास साँझमा अति मन्द हावा भएर आउँछ I यसरी नै हाम्रो जीवनको परिवर्त्तनको अनुभव पनि त्यस्तै नै हुन्छ | यद्यपि यो ब्याक्ति ब्याक्तिमा फरक पर्दछ | कतिको जीवन एउटा चक्र जस्तै गरि बदलिएको हुन्छ त कतिको जीवन हुरी बतास र बिजुलीको चमक जस्तो गरी बदलिएको हुन्छ |

प्रेरित पावल दमीशकको बाटोमा जाँदै गर्दा अचानक स्वर्गबाट ज्योति चम्क्यो र स्वर्गबाट एउटा आवज आयो | तर अरूको चाहिँ अत्यान्तै कम्ति नाटकिय ढाचाको परिवर्त्तन हुन्छ I आफू सानो हुँदा कतिका धेरै भक्ति गर्ने आमा बाबुहरू हुन्छन् जसले आफ्ना परिवारका सबैलाई एकसाथ राखेर एउटा पारिवारिक वेदी अर्थात फ्यामिली क्लास,कायम गर्दछन्,फलस्वरूप उनीहरूले परमेश्वरको वचन सुनेका र बुझेका हुन्छन्-तथापि उनीहरू पापी अवस्थामा जन्मिन्छन् र उनीहरूको पापप्रति लगाव राख्ने स्वभाव हुन्छ | शूरूका वर्षहरूमा त् झन् बढ्ता स्वार्थी र आरिसे अवस्थाहरू आउँछन्-तर यी सबै कुरामा अत्यान्तै अचम्मको परिवर्त्तनहरू देखा पर्छन्,जहाँ जीवनको परिवर्त्तन एउटा वर्षा ॠतुको मन्द वतास जस्तै तपाईको जीवनमा देखा पर्दछ I यस्तो परिवर्त्तन अचानक तपाईमा देखा पर्न सक्छ र त्यो परिवर्त्तन वास्ताविक हुनसक्छ | आफ्नो जीवनलाई पापमा कैयौं वर्ष डुबाएर राख्ने एक ब्याक्तिमा देखिने आवश्यक परिवर्त्तनलाई स्वयं ब्याक्तिले नै अनुभव गरेकोहुन्छ |

नयाँ जीवनको प्रमाणहरू |

नयाँ जन्म यस्तो परिवर्त्तन हो जसलाई कसैले लुकाउन  सक्तैन | यदि कुनै ब्याक्ति वास्तविकरूपमै नयाँ गरि जन्मिएको छ भने,उसका जीवन र चरित्रमा प्रस्ट परिवर्त्तनहरू देखा पर्छन् | मानिसको हृदयमा परमेश्वरले रहस्यमय तडीकाले काम गर्नु भएको हुनाले हाम्रो जीवनको चाहना शीलस्वभाव र चालमा बिशेष परिवर्त्तनहरू देखा पर्छन् | भविष्यप्रति हाम्रो सारा आशा बदलिन्छन् अनि हाम्रो जीवनको परिवर्त्तनका प्रमाणहरू अनेकौं क्षेत्रमा देखा    पर्छन् |

क ) मानव जाति प्रति नौलो प्रेम जागृत    हुन्छ |  तपाईको हृदयमा तपाईका शत्रुहरूप्रति पनि प्रेम उत्पन्न हुन्छ |किनभने बाइबलले बताउँछ कि “प्रेम गर्ने हरेक परमेश्वरबाट जमिएको हुन्छ |”(१ यूहन्ना ४:७ ) यसको अर्थ यो होइन कि आफ्नो बालकलाई प्रेम गर्ने हरेक आमाहरू परमेश्वरबाट जन्मिएका हुन्छन्,अथवा हरेक जवान मानिसहरू जसले आफ्ना प्रेमिकालाई प्रेम गर्छन्,उनीहरू परमेश्वरबाट जन्मिएका हुन्छन् भन्ने हुँदैन | यस्ता किसिमका माया प्रेमलाई ब्याख्य गर्ने केहि ग्रीक शब्दहरू छन् | तर जुन प्रेमको बिषयमा प्रेरित यूहन्नाले लेखिरहेका छन् त्यो प्रेम चाहिँ १ कोरिन्थी १३ मा उल्लेख गरिएको     छ | प्रेमले धैरर्य  गर्छ,प्रेम दयालु हुन्छ र रिसाउदैन | यसरी प्रेम गर्ने हरेक ब्याक्ति चाहिँ परमेश्वरबाट जन्मिएको  हुन्छ | हामीसँग बेकायदासँग चल्ने मानिसहरूप्रति हामी कसरी ब्याबहार गर्छौ,त्यसैमा हाम्रो प्रेमको जाँच     हुन्छ | अनि त्यसको जाँच यहि हो कि त्यसलाई येशूले क्रुसमा प्रकट गर्नु भयो | उहाँले आफूलाई क्रुसमा टाँग्ने मानिसहरूका खुनी हातहरूलाई क्रूसबाट हेर्नुभयो र भन्नुभयो,”हे पिता यिनीहरुलाई क्षमा दिनुहोस,किनभने यिनीहरूले के गरिरहेकाछन् सो     जान्दैनन् |” (लुका २३:३४) स्तिफनसले पनि आफूलाई ढुंगाले लोहोरयाउनेहरूका लागि प्रार्थना गरेर भने,”हे प्रभु यसको पाप यिनीहरू माथि नपरोस् |”(प्रेरित ७:६०) यसैले नयाँ जन्मको एउटा प्रमाण चाहिँ आफूलाई घृणा गर्नेहरूलाई पनि प्रेम गर्न सक्नु हो |

ख ) परमेश्वरका आज्ञाहरूलाई भक्तिसहित पालना गर्न शुरू  हुन्छ | प्रेरित यूहन्नाले १ यूहन्ना ५:३ मा यसो भनेका छन् कि “परमेश्वरबाट जन्मेको हरेक ब्याक्तिलाई परमेश्वरका आज्ञाहरू “बोझपूर्ण हुदैनन् |

आजकाल कति समाजमा”आज्ञाकारिता”भन्ने शब्दलाई एक फोहोर शब्दकोरूपमा लिने गरिन्छ | यदि कसैले पवित्र शास्त्र बईबलका आज्ञाहरूको बारेमा कुरा गर्‍यो भने ,तपाईले त स्वर्ग जाने बाटो बनाउन कोशिष गरेको जस्तो पो लाग्यो,भनेर भन्छन् | तर बाईबलका आज्ञाहरू पालन गरेर हामी स्वर्ग जाने कोशिश गरेको होइन | हामी त वस्तवमा विश्वासद्वारा परमेश्वरको अनुग्रहले प्रभु येशूमा बचाइएका छौं | हाम्रा असल कर्महरूले त होइनI असल कर्म र आज्ञाकारितामा भिन्नता छ | असल कर्म वस्तवमा परमेश्वरप्रतिकै असल आचरणबाट उत्पन्न प्रेमका न्याना कार्यहरू  हुन् | असल कर्मले अरूको सेवामा समर्पित हुने कुरालाई बताउँछ | आज्ञाकारिता चाहिँ अरू कसैको अर्ती उपदेशलाई इमान्दारिताकासाथ पालना गर्नु हो | आज्ञाकारिता वस्तवमा एक स्वीकृति हो | कामद्वारा हाम्रो मुक्ति हुन्छ भन्ने सैधान्तिक त्रुटीबाट उम्किनलाई कतिले त आज्ञाकारिता बिनाको मुक्तिको प्रचार गर्दछन् | विश्वासले सॅधैनै आज्ञाकारितामा डोर्याउँछ | आज्ञाकरितामा नडोर्याउने विश्वासलाई बाईबलले मान्यता दिँदैन | हिब्रु ५:९ लाई हेर्नुहोस् | आफ्नो मुक्ति भएको छ भनेर जसले सोच्दछ,तर पवित्र शास्त्र बाइबलका वचनहरूलाई पालना गर्न वस्ता गर्दैन भने,उसले अझ राम्ररी विचार गर्नुपर्छ |लेखिएको छ कि विना बिश्वास परमेश्वरलाई रिझाउन सकिँदैन |

बाइबलले भन्छ कि विश्वासीहरूले नयाँ चेलाहरूलाई प्रभुका सबै आज्ञाहरूलाई पालन गर्न सिकाउनु पर्छ |”मलाई प्रभु,प्रभु भन्ने सबै स्वर्गको राज्यमा प्रवेश गर्दैनन्,तर स्वर्गमा हुनुहुने मेरा पिताको इच्छा पूरा गर्ने मात्र स्वर्गको राज्यामा प्रवेश गर्नेछन् | (मत्ती ७:२१) नयाँ गरेर जन्मिएका सबैले परमेश्वरको वचन सुन्ने इच्छा मात्र गर्दैनन्,तर परमेश्वरको इच्छा पालन गर्दछन् |

ग) पाप गर्ने प्रवृत्तिप्रति सुनियोजित अस्वीकार उत्पन्न हुन्छ | हामी १ यूहन्ना ३:९ मा यस्तो लेखिएको पाउँछौं कि “परमेश्वरबाट जन्मिएको हरेकले पाप  गर्दैन |” ग्रीकमा यो पाप गर्दैन भन्ने वाक्यले वस्तवमा एक वर्तमानकाल जनाउँने वाक्य हो र त्यसले निरन्तररूपले पाप गर्ने बानीलाई त्याग गर्ने स्वभावलाई संकेत गर्दछ | नयाँ गरेर जन्मिएका ब्याक्तिहरूमा निरन्तर पाप गर्ने बानी हुँदैन | परमेश्वरबाट जन्मिएका हरेक ब्याक्तिहरू पापमा  जिउँदैनन् | नयाँ गरेर जन्मेका हरेक ब्याक्तिले नयाँ स्वभाव पाएका हुन्छन्,जुन स्वभावले पापलाई घृणा गर्दछ | नयाँ गरेर जन्मेका ब्याक्तिहरुले हरेक किसिमका पापहरूलाई तिरस्कार गर्दछन् | उनीहरूले पवित्र शास्त्र बाइबललाई ज्यादा प्रेम गर्छन् र निरन्तर प्रार्थनामा लागिरहन्छन् | उनीहरू दैनिकरूपले प्रभुको अनुग्रहमा बढ्दै जान्छन् र एक सकारात्मक ब्याक्ति बनिन्छन् | नयाँ गरी जन्मिएको ब्याक्ति सँधै नै आत्मिक परिपक्कतातिर अघि बढदछ र पापका मार्गहरूमाथि संधै नै विजयता हाँसिल गर्दछ |

नास्तिकहरूको एउटा समूहले बाइबलको आलोचना गरिरहेका थिए | ती मध्य एउटाले सृष्टिको बिषयमा बोल्यो Iउसले भन्यो,हजारौं बर्ष पहिले परमेश्वर स्वयं यस धरातलमा ओर्लिएर एक मुठी माटोलाई सास दिएर मानिसमा बदलाए भनेर कुन चाहिँ चेतनशील मानिसले विश्वास गर्ला र ? त्यसै बेला एउटा नयाँ गरेर जन्मिएको एक ख्रीष्ट्यानले त्यसको बात् सुन्यो र यसो भन्ने जवाफ   दियो | “सृष्टि सम्बन्धिका सबै प्रश्नहरूको उत्तर म अहिले दिन सक्तिन तर यो कुरा चाहिँ म निश्चय जान्दछु कि परमेश्वर स्वयं एक रात यस धरातलमा ओर्लनुभयो र शहरको एक अति नै मैला माटोको टुक्रालाई टिप्नु भयो र त्यसमा आफ्नो आत्मा फुकिदिनुभयो जसले एक जुवाडे,जड्या,चोर ब्याविचारी र श्रापितलाई शान्ति प्रेमी परमेश्वरको  जन बनाउनु भयो I अनि म नै त्यो ब्याक्ति हुँ | अनि यसरी नै प्रिय मित्र,परमेश्वरले अरूको जीवन बद्लाए झैँ तपाईको पनि जीवन बद्लाउन सक्नुहुन्छ |

हामी सबैको भविष्य अनिश्चित छ | समय चाँडै बितेर जाँदैछ | अहिले पाएको मौका जस्तै तपाईले अर्को मौका पाउनु हुनेछैन | प्रिय मित्र,दिन निश्चय आउनेछ, जहाँ नयाँ जन्म नपाएकाहरूले बरू भौतिक जन्म नै नभएको भए असल हुने थियो भनेर बिलाप गर्नेछन् | अनन्त उद्धारको बाटो दिलाउनका लागि नै येशू ख्रीष्ट मर्नुभयो-आज नै येशूलाई बिश्वास र ग्रहण गरि उहाँको आज्ञा किन पालन नगर्ने? चेलापनको मार्गमा हिड्नलाई संकल्प गर्नुहोस,दैनिक उहाँको पथमा हिंड्नलाई खोज्नु होस् |